Interview Maranke Rinck

Maranke Rinck heeft al vele boeken op haar naam staan, waarvan ze er een aantal maakte samen met haar man Martijn van der Linden. Denk maar aan Tangramkat, Memorykonijn en uiteraard de successerie Bob Popcorn. We mochten haar een aantal vragen stellen. Lezen jullie mee?

Hoe ben je met schrijven begonnen?

Ik las heel veel als kind en ik schreef graag verhalen, gedichten en toneelstukjes – vaak schaamteloos gejat van Annie M.G. Schmidt. Mijn eerste boek ontstond toen ik halverwege de twintig was en ik voor de lol verhalen ging schrijven bij dierenportretten van Martijn van der Linden. We ontdekten dat we het erg fijn vonden om samen iets te maken. We zijn er nooit mee gestopt.

Wilde je altijd al schrijver worden?

Schrijven ging altijd zo vanzelf, dat ik het niet zag als werk. Toen ik een studie moest kiezen, vond ik ook nergens de optie ‘kinderboekenschrijver’. Na honderd-en-een halve studies en banen kwam ik er uiteindelijk achter dat schrijven natuurlijk wél een beroep is. En dat je daarvoor mag kiezen. Heel erg vind ik het niet hoor, dat ik zo’n omweg nam voor ik ging doen wat het beste bij me past. Ik heb meer dan tien jaar in het onderwijs gewerkt en daar heel veel geleerd. Over omgaan met kinderen, bijvoorbeeld. En hoe je goede teksten schrijft.

Hoeveel uur schrijf je per week?

Ik schrijf fulltime, maar ik werk lang niet altijd aan een eigen boek. Ik maak ook verhalen en prentenboeken in opdracht van educatieve uitgeverijen en voor andere organisaties, zoals het Kunstmuseum Den Haag en de Rotterdamse club Excelsior. Een vaste routine was de afgelopen twee jaar spoorloos, maar ik gedij wel goed op afwisseling en ik heb geleerd elk halfuurtje dat er is te gebruiken. Ik kan overal schrijven, maar in mijn eigen werkkamer gaat het wel het lekkerst.

Waar ben je op dit moment mee bezig?

Ik ben Bob Popcorn 4 aan het schrijven en een ander leesboek aan het opzetten. Verder maak ik een prentenboek in opdracht en werk ik mee aan het ontwikkelen van een onderwijsmethode. Ook ga ik regelmatig (soms digitaal) naar klassen om voor te lezen en de kinderen en leerkrachten te inspireren om met plezier te gaan lezen en schrijven.

 Hoe gaat het schrijven van een boek bij jou in zijn werk? Bedenk je van tevoren het hele verhaal, of begin je en kijk je waar je uitkomt?

Ik plot en plan wel een beetje, maar niet te vastomlijnd. Ik denk lang over een verhaal na voor ik ga schrijven. Dan maak ik wel een synopsis, maar daar wijk ik meestal al in hoofdstuk één vanaf. Karakters ontstaan en vormen zich terwijl het verhaal groeit. Daarna slijp ik in heel veel rondes bij. Bij Bob Popcorn verzin ik meestal te veel, wat dan niet in een hoofdstuk past. Ik probeer in die boeken zo helder en toegankelijk mogelijk te schrijven en moet dus steeds veel schrappen en op mijn taal letten. Ik wil leren wat meer dóór te kunnen schrijven in het begin, voor ik er kritisch naar ga kijken. Ik kan nu heel lang blijven hangen, tot ik het perfect vind. Dat schiet niet echt op. Ik wil mijn schrijftempo wat omhoog krijgen.

Welke tips heb je om kinderen aan het lezen te krijgen?

Lezen is besmettelijk. Zien lezen, doet lezen. Dus ouders en juffen en meesters, lees ook als er kinderen bij zijn! Lees lekker waar je zelf blij van wordt. Jeugdboeken, romans voor volwassenen, strips, non-fictie, poëzie, wat dan ook. En zorg dat je gezien wordt door je kinderen. Vertel erover. Praat met veel elkaar over wat je hebt gelezen. Over verhalen kletsen kan altijd en overal.

Wist je dat ik…

… getrouwd ben met Martijn van der Linden – de illustrator waar ik vaak mee samenwerk, en dat we drie kinderen hebben?
… in een oude slagerij woon, maar al jaren geen vlees meer eet?
… ik geen rijbewijs heb?
… aangenomen werd voor viool op het conservatorium, maar toen iets anders ging studeren?
… al vanaf mijn veertiende een grote fan van Sting ben en al zijn liedjes uit mijn hoofd ken?
… ik een hekel heb aan sterren of cijfers voor een boek?
… wanneer ik een boek niet leuk vind, heel makkelijk stop en een ander boek kies?