Joukje Akveld is journalist en schrijver. Ze werkte bij diverse uitgeverijen en schrijft als journalist over kinderboeken en theater voor onder meer Het Parool en het tijdschrift Lezen. Daarnaast vertaalt ze prentenboeken. In 2012 verscheen haar eerste prentenboek en inmiddels heeft ze al diverse boeken op haar naam staan. Denk aan Een aap op de wc, Wat niet in de safarigids van je ouders staat, Wij waren hier eerst en Maximiliaan Modderman. Het afgelopen jaar heeft ze onder andere het boek De geschiedenis van de mens door dierenogen geschreven wat een plekje heeft gekregen op de Boekenbingolijst. Weet je dat Joukje in Zuid-Afrika woont? Lees je mee, zodat je haar wat beter leert kennen?
Hoe ben je met schrijven begonnen?
Ik begon toen ik tien was. Mijn zus en ik gingen allebei een boek schrijven en op de oude typmachine van mijn vader tikten we er om de beurt een uur op los. Tot mijn vijftiende bleef ik verhalen schrijven. Daarna kwam de klad erin – tot in 2012 mijn eerste prentenboek verscheen: Olle wist zeker dat hij geen bril nodig had met tekeningen van Sieb Posthuma. Sindsdien is het kraantje blijven stromen.
Wilde je altijd al schrijver worden?
Ja.
Waar haal je je inspiratie vandaan?
Een onmogelijke vraag. Soms ontstaat een idee onder de douche, soms tijdens een wandeling langs zee, soms in een bootje in een Oegandees moeras – er is geen peil op te trekken, dat probeer ik dus ook maar niet.
Hoeveel uur schrijf je per week?
Rond acht uur ’s ochtends zit ik achter mijn bureau. Daar probeer ik te blijven tot een uur of drie met alleen een korte pauze voor de lunch. Na drieën produceren mijn hersenen geen heldere gedachten meer en ga ik de deur uit. Boodschappen doen of wandelen in de bergen of op het strand.
Waar ben je op dit moment mee bezig?
Ik jongleer met een aantal boekideeën die allemaal willen worden afgerond. Welke op de grond zullen belanden en welk in de lucht blijft, weet ik nog niet.
Heeft schrijven jouw leven veranderd? Kun je dat uitleggen?
Ja. Schrijven heeft me vrijheid gebracht. Geen baas meer, geen vaste kantooruren en uiteindelijk geen vast verblijf in Nederland. Sinds april 2021 woon ik in Zuid-Afrika en schrijf ik mijn boeken hier.
Hoe verwerk je maatschappelijke thema’s in je boeken?
Daar ben ik niet mee bezig. Een boek dient zich aan en vervolgens ga ik ermee aan de slag. Soms raakt het thema wel aan de maatschappelijke realiteit, zoals in Wij waren hier eerst, waarin het human-wildlife conflict in Zuid-Afrika wordt beschreven, of zoals in Een kleine geschiedenis van de mens door dierenogen, waarin allerlei door mensen veroorzaakte problemen voorbijkomen – van klimaatverandering tot dierenmishandeling in de bio-industrie.
Wie zijn jouw favoriete kinderboekenauteurs en waarom?
Dat is een hele stoet. Bibi Dumon Tak (omdat ze non-fictie voor kinderen op de kaart zette), Benny Lindelauf (vanwege zijn stilistische superioriteit en epische verhalen), Edward van de Vendel (omdat hij alles kan), Susin Nielsen (vanwege haar grote gevoel voor humor), Jowi Schmitz (omdat een vriendin die goed kan schrijven een zeldzaamheid is), Marjolijn Hof (omdat ze me altijd weet te raken), Daan Remmerts de Vries (die ook al alles kan en nog een groot brievenschrijver is ook), Jaco Jacobs (lees hem in het Afrikaans en je lacht nog harder), Tjibbe Veldkamp (vanwege zijn meesterlijke prentenboekenteksten) Zal ik doorgaan?
Hoe gaat het schrijven van een boek bij jou in zijn werk? Bedenk je van tevoren het hele verhaal, of begin je en kijk je waar je uitkomt?
Ik schrijf een boek nooit chronologisch. Ik begin ergens, ga ergens anders verder, het eind is er vaak eerder dan het begin en het midden dient zich in brokjes aan.
Welke tips heb je om kinderen aan het lezen te krijgen?
Begraaf je schermpjes in het kippenhok, eis dat je bedtijd met anderhalf uur wordt vervroegd en vind een leesmaatje met wie je dag en nacht boekentips kunt uitwisselen.
Wist je dat…
…ik tegenwoordig veel boeken in het Engels en het Afrikaans lees omdat ik in Zuid-Afrika woon?
…het heel moeilijk is een wetsuit aan te krijgen (en nog moeilijker uit)?
…vegetarisch eten veel lekkerder is dan je denkt?
…pinguïns keihard kunnen bijten?
…humor in boeken door jury’s wordt onderschat?
…in Zuid-Afrika het water andersom draaiend door het putje verdwijnt?
Foto’s: Boukje Molleman