Simon werd in 1978 geboren in Gouda. Hij groeide op in een piepklein dorpje tussen eindeloze weilanden. Na de middelbare school en een jaar Folkehøgskole in Noorwegen volgde hij een opleiding tot theaterdocent aan de toneelschool in Arnhem. Hij speelde en regisseerde stukken, en ontdekte hoe leuk het was om toneelstukken te schrijven. Hij volgde de toneelschrijfopleiding in Utrecht en begon daar zijn eerste verhalen en poëzie. Nu schrijft hij boeken, gedichten en toneelstukken, het liefst voor kinderen. Waaronder natuurlijk het boek Hart van staal, dat in de Boekenbingolijst is opgenomen.
Hoe ben je met schrijven begonnen?
Vroeger was ik vooral heel veel aan het tekenen en knutselen, later kwam toneelspelen daarbij. Op de theaterschool begon het eigenlijk; daar schreef ik mijn eerste toneelstukken. Een paar jaar later begon ik ook gedichten en boeken te schrijven.
Wilde je altijd al schrijver worden?
Nee, hoor. Dat ontdekte ik pas heel laat. Als kind wilde ik uitvinder worden, later bioloog, en weer later theaterdocent. Daarná kwam het schrijven pas in beeld.
Wat vind je leuk aan het schrijven?
Het is magisch om een hele wereld in je hoofd op te bouwen. Het allerfijnst is het als het echt begint te stromen, als de personages levensecht worden en tegen je beginnen te praten, en het verhaal bijna vanzelf uit je pen rolt.
Waar ben je op dit moment mee bezig?
Het vervolg op Hart van staal! Daarin gaan Ravi, Zina, Mink en Blinker hun ouders proberen op te sporen. Maar het duurt nog wel even voor die af is…
Wie zijn jouw favoriete kinderboekenauteurs en waarom?
Boeken van Roald Dahl vond ik heerlijk als kind. En die van Joke van Leeuwen. Hoe zij met tekeningen en taal een wereld weet te scheppen… Ze laat je altijd net weer even anders tegen de dingen aankijken, soms word ik daar heel vrolijk van.
En David Almond, een Engelse schrijver, die weet me soms helemaal op te slurpen in zijn boeken.
Op welk boek ben je zelf het meest trots en waar ligt dat aan?
Dat is het Werkstuk. Of nee, Dissus. Dat bracht me mijn eerste Gouden Griffel. In dat boek komt zoveel samen; een eeuwenoud verhaal, mijn eigen jeugdherinneringen, poëzie, een spannend verhaal, mijn liefde voor taal… Ik vind het nog steeds een feest om daaruit voor te lezen.
Wat is de allerleukste reactie die je ooit van een lezer hebt gekregen?
Er waren een paar kinderen die lezen eigenlijk maar stom vonden, maar die door het lezen van Spinder ontdekten hoe spannend en mooi een boek kan zijn, en die sindsdien veel meer zijn gaan lezen. Dat vond ik zó fijn om te horen!
Credits: Renske Derkx