Aron Dijkstra (Sneek, 1992) studeerde Illustratie aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam en werkt sinds 2016 als kinderboekenillustrator en –schrijver. Zo maakte hij onder andere de tekeningen bij boeken van Paul Biegel en Carry Slee. Zijn prentenboeken worden in meer dan 15 talen over de hele wereld vertaald en kenmerken zich door hun dynamische perspectieven, kleurrijkheid en sfeer.
Nathalie Bierhuizen (Bleiswijk, 1991) is getrouwd met Aron en is uitgever & redacteur bij De Vier Windstreken. Ze miste in het fonds een prentenboek over negatief zelfbeeld, omdat ze daar in het verleden zelf mee worstelde. En dus zette ze zelf een verhaal op papier! De bloementuin van Yuna is haar debuutprentenboek en staat dit jaar op de onderbouwlijst van de Boekenbingo. Tijd om dit stel het hemd van het lijf te vragen.
Hoe ben je met schrijven/illustreren begonnen?
Aron: Toen ik klein was, tekende ik heel erg veel. En ik bedacht altijd verhaaltjes bij die tekeningen. Ik maakte ook veel stripverhaaltjes toen ik leerde lezen en schrijven. Die las ik toen namelijk graag. Zo ben ik eigenlijk zonder dat ik het door had al heel vroeg begonnen met illustreren én schrijven!
Nathalie: Ik werk al meer dan 8 jaar voor een kinderboekenuitgeverij. Ik ben daar redacteur, wat betekent dat ik verhalen verbeter. Ik help een schrijver om zijn of haar verhaal zo goed mogelijk te maken. Eigenlijk vond ik dat er een boek gemaakt zou moeten worden over onzekerheid, over niet geloven in je eigen onaardige gedachten. En toen besloot ik: dat ga ik gewoon zelf schrijven!
Wilde je altijd al schrijver/illustrator worden?
Aron: Ik wilde vroeger kunstenaar worden. Dat leek me wel wat, met een schildersezel en een schilderspalet in een atelier staan (dat doe ik trouwens wel eens!). Ik denk dat ik toen nog niet wist dat ‘kinderboekenillustrator’ een beroep was. Toen ik na mijn opleiding op de kunstacademie pas echt besloot om kinderboekenillustrator te worden, voelde dat ineens heel logisch.
Nathalie: Nee, eigenlijk helemaal niet! Ik weet dus ook niet of ik nog meer verhalen ga schrijven. Misschien als ik nog een keer een onderwerp tegenkom waarvan ik zie dat er nog geen of weinig boeken over zijn en dat ik besluit het dus weer zelf te schrijven.
Wat vind je leuk aan het schrijven/illustreren?
Aron: Schrijven en illustreren is ‘ontdekken’. En mijn dag is goed als ik iets heb gemaakt of ontdekt.
Nathalie: Het leukste en meteen ook het moeilijkste aan het schrijven van dit boek vond ik het bedenken van een manier om te vertellen over onaardige gedachten en welke gevolgen die kunnen hebben. Ik kwam na een poosje nadenken op het idee van een zelfbeeldtuin: een tuin waar eerst alleen positiefjes in groeien omdat Yuna gelukkig is en alleen aardige dingen denkt over zichzelf. Maar als ze onaardige dingen over zichzelf hoort en die zelf ook gaat denken en geloven groeien er al snel veel grote negatiefjes, die de tuin overnemen.
Waar haal je je inspiratie vandaan? En wat doe je als jouw inspiratie stokt?
Aron: Meestal als ik ga tekenen, komen de ideeën uiteindelijk vanzelf. Het lastigste is dat je soms maar gewoon moet beginnen, zonder dat je weet of dat goede idee wel écht gaat komen. Dan moet ik wat meer in mezelf vertrouwen. Ik leg dan het grootste vel papier dat ik kan vinden op mijn tekentafel en begin heel veel kleine tekeningetjes daarop te maken.
Nathalie: Aron en ik bespreken veel van onze ideeën samen. Dus als ik een idee heb waar ik aan twijfel kan ik het hem vertellen en komen we er samen wel achter of het een idee is dat werkt of niet.
Waar ben je op dit moment mee bezig?
Aron: Ik werk op dit moment weer aan verschillende kinder- en prentenboeken. Zowel schrijven als illustreren. Het klinkt misschien raar, maar ik ben nu (al) bezig met een Sinterklaasboek.
Heeft schrijven jouw leven veranderd? Kun je dat uitleggen?
Nathalie: Het is heel bijzonder dat er nu een boek bestaat dat precies laat zien wat er in mijn hoofd gebeurt. Hoewel ik al volwassen ben denk ik nog heel vaak zulke onaardige dingen als Yuna, en jammer genoeg geloof ik die onaardige dingen dan ook nog eens. Wat ik vooral hoop is dat dit boek het leven van kinderen kan veranderen. Dat zij al jong leren herkennen dat er onaardige gedachten in je hoofd kunnen komen, maar dat die niet per se ‘waar’ zijn. En dat je kunt kiezen alleen het aardige water te geven. Als zij volwassen zijn denken en geloven ze dan hopelijk vooral de aardige dingen.
Hoe verwerk je maatschappelijke thema’s in je boeken?
Aron: mentale gezondheid en emotionele opvoeding vind ik op dit moment erg belangrijke onderwerpen. In ‘De bloementuin van Yuna’ staat zelfbeeld bijvoorbeeld centraal. Als ik boeken schrijf, probeer ik gevoelens daarin te benoemen of uit te spreken, om zo een voorbeeld te geven hoe om te gaan met emoties.
Nathalie: Ik hou heel erg van boeken over gevoelens en gedachten, voor alle leeftijden. Van die boeken kunnen lezers iets heel waardevols leren over zichzelf of over hoe andere mensen in elkaar zitten, waar ze de rest van hun leven iets aan hebben. Of soms kan het gewoon fijn zijn om je ergens in te herkennen, zodat je weet dat je niet de enige bent.
Wie zijn jouw favoriete kinderboekenauteurs? En waarom?
Aron: Astrid Lindgren en Roald Dahl zijn voor mij nog steeds de koningin en koning van de fantasieverhalen waarbij je wenste dat jíj de hoofdpersoon kon zijn. Nu ik zelf kinderen heb, geniet ik ook van Arnold Lobels ‘Kikker en Pad’ en verbaas ik me erover met hoe weinig woorden hij een mooi voorleesverhaaltje schrijft.
Nathalie: De auteurs van De Vier Windstreken!
Hoe gaat het schrijven van een boek bij jou in zijn werk? Bedenk je van tevoren het hele verhaal, of begin je en kijk je waar je uitkomt?
Aron: Ik wil ik alles eerst helemaal bedacht hebben. Dan weet ik zeker dat ik het ook echt af ga maken! Ik ben namelijk stiekem niet zo goed in het afmaken van grote projecten. Als ik begin en maar kijk waar ik uitkom, weet ik zeker dat ik halverwege een heel nieuw idee krijg voor een heel ander boek. Als ik zo zou werken, zou ik nooit één boek afmaken!
Op welk boek ben je zelf het meest trots? Waar ligt dat aan?
Aron: Ik ben trots op mijn jeugdboekendebuut ‘Drengr’. Lange tijd had ik de wens een jeugdboek te schrijven over mijn favoriete onderwerp: Noordse mythologie. En uiteraard hoop ik dat er nog meer van zulke boeken mogen volgen!
Nathalie: Dit is pas mijn eerste boek, dus het is natuurlijk deze! Het is bijzonder als je een boek kunt maken dat echt over jouzelf gaat.
Wat is je favoriete boek uit de Boekenbingolijst?
Aron: De Bloementuin van Yuna natuurlijk!
Nathalie: En ‘Foutje? Echt niet!’, die vindt onze dochter van 1,5 jaar zó mooi.
Welke tips heb je om kinderen aan het lezen te krijgen?
Lees boeken die jíj leuk vindt. Laat je niet te veel vertellen dat een boek te simpel voor je zou zijn, of niet ‘op niveau’ is. Dat gebeurt soms op school, merk ik. Dat ‘niveau’ komt wel, maak je geen zorgen. Dat je het leuk vindt is het belangrijkst!
Lees iedere avond voor het slapengaan een halfuurtje uit een leuk boek. Dat is ook nog eens heel erg goed voor de nachtrust, want je wordt er slaperig en rustig van.
Lees ook eens een keer tegelijk met je beste vriend/vriendin hetzelfde boek. Met de Boekenbingo kan dat al helemaal!
Wat is de allerleukste reactie die je ooit van een lezer hebt gekregen?
Aron: Na een schoolbezoek liep ik de school uit om terug naar mijn auto te gaan. Toen merkte ik dat kinderen op het schoolplein mijn boek aan het naspelen waren. Dat is nog altijd de mooiste reactie op mijn werk ooit!
Nathalie: Een juf vertelde me dat er in haar klas twee soorten reacties op Yuna kwamen. De ene groep kinderen herkende zich erin en de andere groep werd boos op Yuna: hoe kun je nou zo over jezelf denken?! Het boek was dus voor elk kind in die groep waardevol: het ene kind voelde zich gezien en leerde misschien iets over zichzelf, en het andere kind leerde dat sommige kinderen heel anders denken en voelen dan zij.
Wist je dat ik…
Aron:
…in elk boek dat ik illustreer mezelf en een verwijzing naar één van mijn andere boeken verstop?
…de Ierse bouzouki kan bespelen?
…allergisch ben voor garnalen, maar ze eigenlijk héél erg lekker vind?
Nathalie:
…van Aron heb geleerd hoe je moet schilderen? Daarnaast maak ik ook collagekunst en papierknipkunst, gewoon om aan mensen te sturen die ik lief vind.
…hou van héél hard zingen?
…lang doe over in slaap vallen, behalve als ik lekker in bed ga liggen lezen? En daardoor lees ik dus veel boeken, win-win!
